Sheila

“Je zit in het moeilijk bemiddelbare bakje”. Met een schaterlach vertelde de intercedent mij dit, toen ik jaren geleden bij het uitzendbureau aanklopte voor werk.

Ik snapte het wel. Te vage studies gevolgd, wilde de hele dag over God/goden praten en schrijven. Om daar nu de arbeidsmarkt mee te bestormen, dat zag de intercedent toch niet zo voor zich.

Ze had wel een baan als receptioniste voor me. En dat was mijn redding.

Achter de telefoon had ik namelijk alle tijd om lesmateriaal over religies te maken. Ik vond (en vind) dat dat ontbrak in het onderwijs, en had besloten hier als freelancer gastlessen over te geven.

Nooit gedacht dat dit lesgeven zoveel indruk op me zou maken. Vluchtelingen, statushouders, neurodivergenten, migrantenkinderen, ex-daklozen, ex-verslaafden, mishandelde jongeren, tienermoeders. Dat bleek zo’n beetje de gemiddelde populatie in mijn klassen. Tien jaar later zijn deze studenten de reden waarom ik nog steeds in het onderwijs werk.

Na acht jaar voor de klas begeleid ik diezelfde jongeren* van school naar werk. Soms best taai, omdat de arbeidsmarkt niet altijd op hen zit te wachten. Toch is dit het werk waar ik superblij van word. Dat komt omdat het moeilijk bemiddelbare bakje altijd mijn lievelingsbakje is geweest.

Zie voor meer info Linkedin

*en ook hele ‘gemiddelde’ jongeren.