Ik was bij een iftar. Dit keer van een politiekorps. Het parkeerterrein stond vol met zwartglanzende volkswagen golfjes (politie in burger) en échte politiewagens. Een squad breedgeschouderde, knappe politiemannen -en vrouwen liep lachend, witte rechte tanden, wapperende haren, naar de feestzaal. Zoveel optimisme, zoveel power, zoveel levensgeluk straalden ze uit dat ik – toch ook heus weleens een shiny person – muffig wegzakte in mijn bruine chevrolet spark. Ik liep extra traag, drukkig doend met een linnen tasje en telefoon, richting de feestzaal. Die er werkelijk schitterend uitzag: wit marmer, lelies, kroonluchters, dat werk. Overal politiemensen die elkaar tough-love hugs gaven. Ik verlangde ook naar zo’n hug. Dat iemand in…

Ik ben in Jakarta. De stad waar je met elke hap adem een laag fijnstof tegen je gehemelte aan metselt. Waar het zo warm is dat je elke ochtend een schietgebedje doet waarin je vraagt om meer wolken die de brandende zon tegenhouden. Ik word min of meer verhoord. Er is in zes dagen Jakarta nauwelijks zon te zien. Dat komt alleen niet door de wolken: een dikke laag egale mist hangt boven de stad. Een sloot grijze verf die verdunt met water de hemel bedekt. Smog. Waardoor er geen strookje blauwe lucht te zien is. En geen zon. Meer dan 13 miljoen motorfietsen, 4,4 miljoen auto’s, bussen, vrachtwagens en…

Ondanks petities, oproepen om het Israëlische geweld te veroordelen, een christelijk collectief ‘Geen genocide in Gaza’ en dappere theologen die een pro-gaza mars organiseren, lijkt de druk die deze christenen uitoefenen op de Nederlandse regering minimaal. Ik heb er geen enkele fiducie in dat de regering naar welke tegenstem dan ook luistert, aangezien radicaal-rechtse partijen, inclusief de christelijke, hardnekkig blijven vasthouden aan het zogenaamde recht op zelfverdediging van Israël. “Als je kritiek hebt op Israël is het al antisemitisme”, hoor ik presentator Henk Binnendijk stellig zeggen op het youtube-kanaal ‘Christenen voor Israël’. “De kerk móet achter Israël staan, daar zijn we voor bedoeld”, vervolgt de man. Het kanaal telt 20.3K…

In een nabijgelegen dorp is consternatie ontstaan om een rode beuk. Die midden op de joodse begraafplaats groeit en wiens takken over de graven hellen. De joodse stichting wil van de boom af, de omwonenden willen de boom behouden want 150 jaar oud, zuivert de lucht, geeft een mooi uitzicht en wellicht nog enkele argumenten op basis van natuur en milieu. Een woordvoerder van de NIK (Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap) verklaart in een zondagskrantje waarom bomen ongewenst zijn: “De wortels (…) verstoren door de ondergrondse groei de eeuwigdurende grafrust. Het is ook niet toegestaan dat nabestaanden van de priesters zich onder een dak bevinden met de doden. Door overhangende takken met bladeren…

Op de school waar ik stageliep waren nogal wat studenten met vragen. Over Het Leven, over Waarom-Is-Er-Zoveel-Ellende en Waarom-Zit-Ik-In-Deze-Shithole. De zogeheten Trage Vragen. Hoewel ik Kapitale Vragen een betere naam vind. Ik gaf er les aan Susan. Geliefd student, kritisch, enthousiast, behulpzaam. Susan probeerde een paar keer per dag te mediteren. Als het haar tijdens de les even te veel werd -vanwege een rottige thuissituatie- sloot ze haar ogen en was ze gewoon even stil. Het bracht haar rust en vrede, maar elke keer een potje mediteren tijdens de les, dat moest beter kunnen. Daarom vroeg Susan aan de schoolleider of ze een mediteerruimte mocht inrichten. Zodat zij, en anderen…