Bij de bushalte

Op een avond stond ik bij een nogal afgelegen bushalte in Oosterbeek. Daar lag, op het ijzeren bankje, een boek. Bordeauxkleurig, klein en dik met als titel De Grote Strijd. Geïntrigeerd las ik op de achterflap: ‘bovenaardse krachten’, ‘het kwaad onttroont de macht van het goede’, ‘de overwinning van Gods volk’. Filmscenario’s flitsten door mijn hoofd. Ik moffelde het boek in mijn tas, schichtig om me heen kijkend.

Dat was 27 jaar geleden. Ik zeul dit boek al die tijd met me mee zonder het ooit te hebben gelezen. Talloze verhuizingen, van stad naar dorp en weer terug, meegemaakt. Nooit wilde ik het wegdoen. Wat kan ik zeggen, de duistere wereld van godsdienstfanatici trekt me aan? Maar nu is het klaar. Basta met dat boek. Ik heb het bij een bushalte neergelegd. Misschien dat een jonge vrouw het oppakt en meeneemt. En dat het bij haar de interesse voor religie zal doen aanwakkeren. Dat zou mooi zijn. Maar waarschijnlijk gaat dat niet gebeuren. Bij bushaltes worden geen boeken meer gelezen. Er wordt geappt en geinstagramd. De Grote Strijd zal natregenen, verpieteren en uit elkaar vallen. En ik weet niet zeker of ik daar erg rouwig om moet zijn.

(Bovendien, als je echt graag wilt, kun je hier de pdf downloaden van deze klassieker uit de christelijke lectuur. Met nieuwe, onheilspellender omslag. Ook te lezen op smartphone;)