Burgerschapsonderwijs en de falende overheid
Een van de belangrijkste doelen van burgerschapsonderwijs is dat studenten een grondige kennis hebben van onze democratie en dat ze vaardigheden ontwikkelen om kritiek te uiten, verantwoordelijkheid te nemen en zo mede vorm te geven aan de samenleving.
Dit is waar in het onderwijs aan gewerkt wordt, met docenten burgerschap die steeds vaker voor onmogelijke opdrachten staan. Want hoe moet een docent uitleggen dat het genocide-verdrag uit 1948 ons verplicht alles te doen om genocide te voorkomen, terwijl Nederland tegelijkertijd wapens blijft leveren aan Israël en daarmee een waarschijnlijke genocide faciliteert?
Hoe moet een docent uitleggen dat je mag demonstreren tegen de overheid, als we tegelijkertijd zien dat demonstranten thuis worden opgezocht door intimiderende politieagenten?
Hoe moet een docent uitleggen dat Nederland heeft gezegd ‘nooit meer’ een genocide zoals die op de joden, roma en sinti is uitgevoerd, en tegelijkertijd wegkijkt bij de moord op meer dan 56.000 Palestijnse mannen, vrouwen, kinderen, baby’s en foetussen?
Mijn punt: dit kunnen docenten niet uitleggen, omdat het niet uit te leggen valt. Studenten zijn niet achterlijk.
De hypocrisie en het gebrek aan moreel leiderschap dat we nu al meer dan 18 maanden van het falende (demissionaire) kabinet zien (en daarvoor van Rutte, die niet bepaald bekend stond om zijn sterke morele kompas), ontkracht werkelijk álles wat studenten geleerd moet worden.
Daarom alle hulde en steun voor docenten die in deze tijd, waarin we overspoeld worden door incompetente politici, fascistische volksmenners en dociele ja-knikkers, vast blijven houden aan de opdracht om jonge mensen op te leiden tot moreel begaafde burgers, die kritisch naar de overheid kijken en durven op te treden als ergens mensenrechten geschonden worden. In deze tijd is die opdracht urgenter dan ooit.
