Zinzoekers/ Godenjagers

T.a.v. Gemeenteraad XAfz. Sheila Latukonsina 25 mei 2025 Betreft: oproep aan de gemeenteraad om er bij de Nederlandse regering op aan te dringen alles op alles te zetten om de vernietiging van Palestijnen in Gaza te stoppen. Geachte gemeenteraad, De Nederlandse regering onder leiding van Dick Schoof spreekt zich al anderhalf jaar lang niet uit tegen het geweld dat Israël momenteel tegen de Palestijnen pleegt. Terwijl gerenommeerde instituten, genocide-onderzoekers en mensenrechtenorganisaties geconstateerd hebben dat Israël een genocide pleegt of tenminste genocidaal geweld toepast, zwijgt het kabinet Schoof en onderneemt geen enkele actie om dit geweld tegen te gaan.[1]   U, als lokaal bestuur, spreekt zich normaliter niet uit over landskwesties,…

Het waren er meer. Veel meer. Ik stond naast een priester in de rij voor de wc bij Lebkov, Den Haag. Dat was nadat een trans-man bij ons was aangeschoven om zijn verdrietige vreugde te delen over de vele, vele honderden roodgeklede mensen die op het station rondliepen. Op het Malieveld zag ik 80-plussers met wandelstokken. Ik zag mannen in rolstoelen, geduwd worden door oude vrouwen met rugzak. Ik zag een mank lopende opa. Er waren peuters, aan de hand van hun moeder, die met kleine pasjes over de trambaan liepen nadat alle tramlijnen waren stilgelegd. Tijdens de tocht rustte ik uit naast een man die een been in het…

Ik was bij een iftar. Dit keer van een politiekorps. Het parkeerterrein stond vol met zwartglanzende volkswagen golfjes (politie in burger) en échte politiewagens. Een squad breedgeschouderde, knappe politiemannen -en vrouwen liep lachend, witte rechte tanden, wapperende haren, naar de feestzaal. Zoveel optimisme, zoveel power, zoveel levensgeluk straalden ze uit dat ik – toch ook heus weleens een shiny person – muffig wegzakte in mijn bruine chevrolet spark. Ik liep extra traag, drukkig doend met een linnen tasje en telefoon, richting de feestzaal. Die er werkelijk schitterend uitzag: wit marmer, lelies, kroonluchters, dat werk. Overal politiemensen die elkaar tough-love hugs gaven. Ik verlangde ook naar zo’n hug. Dat iemand in…

Ik ben in Jakarta. De stad waar je met elke hap adem een laag fijnstof tegen je gehemelte aan metselt. Waar het zo warm is dat je elke ochtend een schietgebedje doet waarin je vraagt om meer wolken die de brandende zon tegenhouden. Ik word min of meer verhoord. Er is in zes dagen Jakarta nauwelijks zon te zien. Dat komt alleen niet door de wolken: een dikke laag egale mist hangt boven de stad. Een sloot grijze verf die verdunt met water de hemel bedekt. Smog. Waardoor er geen strookje blauwe lucht te zien is. En geen zon. Meer dan 13 miljoen motorfietsen, 4,4 miljoen auto’s, bussen, vrachtwagens en…

Ondanks petities, oproepen om het Israëlische geweld te veroordelen, een christelijk collectief ‘Geen genocide in Gaza’ en dappere theologen die een pro-gaza mars organiseren, lijkt de druk die deze christenen uitoefenen op de Nederlandse regering minimaal. Ik heb er geen enkele fiducie in dat de regering naar welke tegenstem dan ook luistert, aangezien radicaal-rechtse partijen, inclusief de christelijke, hardnekkig blijven vasthouden aan het zogenaamde recht op zelfverdediging van Israël. “Als je kritiek hebt op Israël is het al antisemitisme”, hoor ik presentator Henk Binnendijk stellig zeggen op het youtube-kanaal ‘Christenen voor Israël’. “De kerk móet achter Israël staan, daar zijn we voor bedoeld”, vervolgt de man. Het kanaal telt 20.3K…

In een nabijgelegen dorp is consternatie ontstaan om een rode beuk. Die midden op de joodse begraafplaats groeit en wiens takken over de graven hellen. De joodse stichting wil van de boom af, de omwonenden willen de boom behouden want 150 jaar oud, zuivert de lucht, geeft een mooi uitzicht en wellicht nog enkele argumenten op basis van natuur en milieu. Een woordvoerder van de NIK (Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap) verklaart in een zondagskrantje waarom bomen ongewenst zijn: “De wortels (…) verstoren door de ondergrondse groei de eeuwigdurende grafrust. Het is ook niet toegestaan dat nabestaanden van de priesters zich onder een dak bevinden met de doden. Door overhangende takken met bladeren…

Hoe meer ik over religies lees, hoe meer ik besef dat mijn kennis beperkt is. Een razend frustrerende constatering, dat is wat Aristoteles moet hebben gevoeld toen hij ‘hoe meer je weet, hoe meer je weet dat je niets weet’ opschreef. En die constatering wordt door mij met grote regelmaat bevestigd. Vooral in de klas. Studenten uit het buitenland zijn altijd nieuwsgierig naar welke docent ze voor zich hebben staan. Een van de eerste vragen (na de vraag of ik getrouwd ben en of ik kinderen heb) is: “Wat heeft u gestudeerd?” Dus als ik tijdens het voorstelrondje aan Nadia uit Afghanistan, Kenana uit Syrië en Chris uit Rwanda vertel…